insanın içinde ukde kalan şeyler

hepimizin vardır, mesela benimkisi annem ve babamla hatırladığım anılarımın olmasıdır...

güzel bi iddaa kuponu tuttaramadım ya la

ağzının payını veremedim ya... içimde kaldı hem de baya kaldı

metin2'de hep artı dokuz partizan olsun istemiştim. şimdi millet para verip kıymetli görmüyor ama dediğim dönemlerde zehir ya yeni çıkmıştı ya da yoktu bile. o dönemden arzum, isteğim var. keşke olsaydı.

ulan ukte demek böyle yazılıyormuş. tuhafıma gitti biraz :d

baya konuşmuştuk onunla hatta beni karakter olarak sevdiğini soyledi. ama ben olduğumu bilmiyor fakeden konuştum ancak

doyamadigim gençligim

başlamadan biten ilişkiler

pek çok şey var içinde yarım kalıyor yani ve zamanında yapıl(a)madığı içinde yeri dolmuyor

o psikiyatri kliniğini açıp girişe 'psikolijidir bozulur düzelir, allah karaktere zeval vermesin' yazdıramadım ya ölsem uktesi hala içimden gitmez

yaşanmamışlıklar böyle içimde yer etti yer.

sevgilimle plan yapmıştık adalara gidecektik. buluştuk ve adam beni terk etti ya sjfhjd sinirim bozuldu yine hatırlayınca. nasil icimde kaldi var ya ne güzel adalara gidecektik ne vardi yani terk edecek

sevgilimi daha pahalı yerlere getirmek istemişimdir hep içimde ukte kaldı

umutla adalara gitmek ne bilim hep bi istek vardı ama şimdi ukte olarak kaldı

burdan söylüyorum ona araba kiralamak istiyorum hala aksaray'da

geçen yaz beni tanımadığını söyleyen ilk aşkımı bugün instagramdan takip ettim o da geri takip etti üstelik beni tanıdı ve bilerek geri dönü ama işe bakacak olursak beni tanımadığı için çok üzülmüştüm içimde hep ukte kalmıştı ve bunun intikamını alacaktım şimdi ise havalara uçuyorum beni takip etti diye sonuç olarak ben harbi gerizekalıyım bunu anladım hâlâ daha seviniyorum. o benim ilk ve tek aşkım ben 6 yaşımda onu sevdim 18 yaşımda bile içim pır pır ediyor 12 yıl boyunca her şey aynı kalamaz kalmamalı sözlük ben ne diyorum ya

alex in bi imzalı forması veya bir fotoğrafımız yok. acım acınızdır

aynı evde olduğum halde babama doya doya sarılamayışım ve sevilmeyişim

vakti zamanında çok güzel isimli bir hanımefendinin teşviki ile anneme yalvara yalvara kawai marka orta sınıf bir piyano aldırdım, ilk başlarda hevesle piyanonun başına notebooku koyup internetteki piyano eğitimlerine bakarak saatlerce çalıştım, sonra bir takım sebeplerden ötürü bıraktım, şimdi zavallı piyano kapıcı dairesinin yanındaki boş depoda kalın kalın battaniyelere sarılı bir şekilde öylece duruyor. hala içimde uktedir piyano çalmak, tez vakitte başlayacağım hazır elim,parmağım varken.

6 yaşındayken babam öyle laf arasında seninle bir uçurtma yapalım uçuralım demişti.ben de baya bir heyecanlanmıştım.ve o günü heyecanla o günü beklemeye başladım ve sonuç 20 yaşımdayım hala bekliyorum.sanırım içimde ukte kalan tek şey bu.

sanırım akülü araba.bende pedallısı vardı ,ve ailemden cok istedim ama sadece 1 kere söyledim onlara.bazen bizim burda bi park var oraya giderdik orda akülü arabalara binerdim.ama evdede 1 tane olsun isterdim ama çocuğuma ilk alacağım şeylerden biri olucak. cinsiyeti kız/erkek olsun farketmez

zamanında yaşanamayan, şimdi yaşansa da o zamanki tadı vermeyecek olan olaylar.. benim için okul gezileri. okulca yapılan hiçbir geziye katılmama ailem izin vermedi. sadece geziler değil tabi üniversiteye kadar kendi evimizden başka bir yerde kalmadım bile orası da ayrı. ya başımıza bişey gelirseymiş çok istersem ailecek gidermişiz ne gerek varmış okulla gitmeye. hadi ilkokuldakileri anlarım, lisedekilere de göndermediler. bir süre sonra artık göndermeyeceklerini bildiğimden haber bile vermiyordum. üniversiteyi şehir dışında okumasaydım herhalde arkadaşlarımla hiçbir zaman gezemezdim. gerçi üniversitedeki okul gezilerine de gidemedim sayelerinde.. onlara göre kaybettiğim hiçbir şey yok hatta istediğim zaman istediğim yere gidebilirim gibi konuşuyorlar ama hala bir gezi haberi duyduğumda içim burkuluyor.

hiç bir zaman sevdiğim gibi sevilmedim verdiğim değeri görmedim kimi sevsem böyleydi arkadaş olsun sevgili olsun sizler hayatımdayken ben sizi hayatımın merkezine koydum ama sizde hep geri plandaydım ölümlü dünya diyerek geçmişim yüzünden önümdekilere önyargılı yaklaşmadım her seferinde daha güzel sevdim insanları ama sizler benim yüzümü güldürmeyi çok gördünüz sanki kendinizden parça koparın dedik sevin dedik be sevmediler sözlük şu dünyadan sevgiye doymadan göçmek istemiyorum sözlük

güzel sanatlar okuyup resim öğretmeni olmak istiyodum. i̇zin vermediler. sonra ben de küsüp resim yapmayı bıraktım. i̇çimde bi ukte olarak kaldı ama şimdi fırsat olsa bile gitmem. heves kalmadı yani

böyle sokak ortasında ağlayıp anneme pamuk şeker aldıramadım. daha önce de hiç pamuk şeker yemedim. sanırım içimde ukte kalanlar bunlar.

yüksek bi yerin yanından geçerken atlayamamak. hayır hem götüm yemiyor hem de delicesine merak ediyorum. hep içimde kalmıştır o duygu

seytan okul mudurunun arabasini cizememek. bizden kopardigi paralari yesin bakalim.

keşke daha fazla sarılsaydım düşüncesi

sbs ye keşke çalışsaydım

(bkz: resim eğitimi almak) hep yeteneğim vardı, farkındaydım ama eğitim alma fırsatım olmadı hiç. anca kendi çapımda aynı resimleri döndüre dolaştıra yapayım. onca sene sonra hala yerimde sayarım. çevremdeki insanlar ilerde bol bol zamanımın olacağını, o zaman istediğimi yapabileceğimi söylüyorlar. (bkz: yapma demiyorum, hobi olarak yine yap ) bundan 10 sene önce de aynı cümleleri duyardım, hala aynı. teselli edeceksin bari farklı bir şey söyle! işin komik yanı zaman geçtikçe bol bol zaman tanımı daha da uzaklaştı. ve malesef bundan 10 sene sonra da pek bir şey değişmeyecek.

çocukluğum

bir ay sonra mezun olacağım okulumun beni onunla yan yana görmesini isterdim. fazla bir şey değil, sadece yan yana yürümeyi isterdim. fakat bırak yan yana olmayı aynı kareye bile giremiyoruz..

liseye başladığımızda saf ergen şakalarından biri olan "tüleyman hocam tikiniz var mı" diyebilmekti. liseye başlarken birbirimize mezun olurken bunu yapıcaz diye söz vermiştik arkadaşlarla. lakin büyüdük ve saygımız muhterem hocamıza söylemeye izin vermedi. i̇yi yaptım diyorum ama yinede bir ukte kalıyor.

fiyat etiketine bakmadan beğendiğin bir şey almak.

belli bir branşta yarı finalde elenip final maçını izleyip orda biz olabilirdi bee demek

yav şu küçükken anaokuluna gitmek çok havaliydi çok istiyodum beee olmadı ama olsundu

sevdiğiniz hayatınızdan gitmiştir, yakın zamanda da bir buluşma olmuştur. onun son buluşma olduğunu bilmezsiniz o an. sonra gitmiştir işte. o buluşmada ona son bir defa daha sarılmak, kokusunu içine çeke çeke öpmek. o gün "son bir defa" diye kurduğunuz her fiil içinizde kalan uktelerdir. çay için bol bol.

kırmızı bi pabuç annemle teyzemlere gittik teyzemgile gelen bi kadın kızına kırmızı bi pabuç almıştı öyle istedim ki o ayakkabıdan ama anneme de diyemedim durumların farkındaydım o kız giydi ben ayağına baktım öyle oturdum izledim şu gün olmuş içimde uktedir

piyano çalmak, sanırım hepten kalacak.

o benim içimde hep bi burukluk olarak kalacak yaşadıklarımız ve yaşayamadıklarımız

hep yarımım hep arada. ne doya doya sevgi gördüm ne sevgisizlik. bi tarafa bakıp imreniyorum sonra diğer tarafa bakıp şükrediyorum. daha iyisini istesem yüzüm yok bencillik geliyor istemesem içimde ukte kalıyor. sabrediyorum be nasip neyse yaşıycam işte

içinizde ukte bırakmayın arkadaşlar. beni sevmiyor ama ona yazdığım bi şiiri paylaştım, okudu. belki hiçbir şey değişmeyecek ama ona ait olan ona ulaşmalıydı. içimde kalmamalıydı.

dönerken alırız denilen her şeyi dönerken almamak

elma şeker yemek

babam

kız çocuğu olmama rağmen şu akülü arabalar hep benimde olsun istemisimdir. bide şu çilek çocuk odası varya ondan olsun isterdim

babamın bana ben 1.sınıftayken sana bisiklet alcam diyip söz vermesi, benim lise sona kadar ondan bisiklet beklemem. hala bisiklet sürmesini bilmiyorum. 14 senedir söz verdin 8 aydır yoksun

davul çalmak. bir süre uğraştım ve hayatımın en keyif aldığım kısmını yaşadım. resmen aşık oldum enstrümana. bu nedenle kendi kendime çok çalıştım bir dönem, vasat da olsa keyif veren bir seviyeye gelmiştim. daha sonra yetmemeye başladı, çok iyi bir seviyeye çıkmalıydım. i̇nsan mutlu da olsa hep bir sonraki seviyede gözü kalıyor sanırım, benim de öyle oldu. i̇nternette, çeşitli youtube kanallarında araştırma yaptım ve istediğim seviyeye gelmek için ne gerekli maddi gücümün ne de yeteri kadar zamanımın olmadığını anladım, anladığım an da artık uğraşmamaya başladım. keşke çok önceleri karşıma çıksaydı, ona göre hayatıma yön vermeye çalışsaydım.

adı "slot yariş araba oyun seti" imiş ufakken hep benimde olsun istemiştim :) iki tane araba iki tane kumandası vardı yolunu falan kendın takıp çıkarıyordun :) hep içimde ukte kalmıştır :) edit: olay bu

oyuncak fırın büyükleri vardı onlardan